جمع می کنم خودم را دیگر!
بــایــد کــه دیــگــر کــآســه و کــوزه ام* را جــمــع کــنــم !
بــه چــه دل خــوش کــرده ام/ بــودم ؟؟!
بــه کــه ؟؟
چــقــدر تــنــهـــآیــى ایــن روز هــایــم وهــم انــگــیز اســت،
(تـنـهــآیــی) کــه هــمـیــشــه تــوهــم ِ از دســت دادنــش را دارم !
خــالی ام،
خــالی ِ خــالی...
خــسـته تــر از آنــم کــه بــتوانــم جــای خــالی ات** را پــُــر کـنــم...
حــتی بـا خــود ِ تــو !
* کــاسه و کــوزه احــساســم را گفتم !
** عــشـق را مـنظورم بــود !
* جــمع مــی کنــم و بـه مــوفـقـیـت هــآی زنـدگــیم ادامــه مـی دهــم !
بــایـد واقــعی تــر زنــدگــی کــنـم تـا عــقـب نــیفــتم از زنــدگــی، ایــن بـی رحــم تــریــن...
+ راجع به شعر پست ِ قبل:
اگر مخاطب این شعر خیالی نـبود و اگر شاعر شعرش هم خیالی نـبود، شاید که من امروز شادتر می بودم...!